2011, സെപ്റ്റംബർ 20, ചൊവ്വാഴ്ച

ഞാൻ

ശാന്തിതൻ ദിനങ്ങളോരോന്നായി
കടന്നുപോകവെ
തികച്ചും അസ്പഷ്ടമായ സ്വരത്തിലുതിർന്ന
വാക്കുകളെന്നിൽ ഭ്രാന്ത് നിറയ്ക്കൂന്നു.
ദുഃഖാകുലമാം മനസ്സിൻ സ്ഫുരണങ്ങൾ
ഒരിക്കലുമെൻ മുഖത്തിൽ പതിയാതിരിക്കാൻ
ഞാൻ വൃഥാ ശ്രമിക്കുന്നു.
സംസാരാർണ്ണവത്തിൽ ദുഃഖമാം അലയിൽ-
പ്പെട്ട് ഞാൻ ഒഴുകിയൊഴുകിപ്പോവുന്നു.
നിലയുറയ്ക്കാത്ത കാൽച്ചുവടുമായി
ജീവിതപന്ഥാവിൽ വഴിയറിയാതെ
മിഴിച്ചുനിൽക്കുന്ന എനിക്ക്
സാന്ത്വനമായി നീ വന്നെങ്കിലെന്ന്
വെറുതെ നിനയ്ക്കുന്നു.
ദുഃഖങ്ങൾ മാത്രമെനിക്ക് കൂട്ടായി
അരികിലെത്തുമ്പോൾ
നിസ്സഹായനായി ഞാൻ കൈകൂപ്പുന്നു...




2 അഭിപ്രായങ്ങൾ:

Jefu Jailaf പറഞ്ഞു...

മനസ്സിന്റെ വ്യഥകല്‍ ലളിതമായി അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

prince പറഞ്ഞു...

very touching..